Volendam - VVV
#NieWieder
Wat is het meest spraakmakend? De wedstrijd of de hele voorgeschiedenis mbt deze wedstrijd. Later op de avond zullen we het weten, als de wedstrijd gespeeld is. Vooralsnog is het vooral het voortraject dat de gemoederen danig bezig gehouden heeft.
Waar vooral ‘samen of niet’ de insteek was, is de uiteindelijke oplossing een halfslachtige, ontstaan uit een stuk miscommunicatie. Resultaat is een slecht gevuld uitvak, veel ontevredenheid en onbegrip, en een pyrrusoverwinning, waarbij de uiteindelijke vraag rijst, voor wie? Enige bijkomende voordeel (maar dan ook echt het enige), is het feit dat een kleine groep supporters die normaal ‘collateral damage’ waren in deze situatie, naar Volendam afreizen. Maar voor een overgrote groep is de uiteindelijke uitkomst geen oplossing. De meesten blijven thuis, sommigen nemen de gok, reizen af naar Volendam en zitten op het thuisvak. Op twitter zie ik enkele anonieme mensen in Volendamse kledij zitten, en via via krijg ik wat foto’s van het uitvak (bezien van de thuistribune) doorgestuurd.
Dat deze mensen ook nog eens grote delen van de dag op de Volendamse dijk doorbrengen geeft aan hoe ridicuul de combi-regeling is. NORMALISATIE, maar vooral ook wat te denken van het trackrecord van de VVV-supporters mbt misdragingen rondom voetbalwedstrijden van VVV.
Er wordt vertrokken met een bus vanuit Venlo, en tussendoor worden nog enkele auto-buscombi (????) mensen opgepikt bij een carpoolplek in Baarn. Een gevoel van plaatsvervangende schaamte overvalt me als deze mensen opgepikt worden en in de bus stappen. Ondanks alle perikelen is het gewoon gezellig in de bus. Een supporter organiseert een voetbal-poule, en diegene die wint mag zich ook wel een beetje schamen, hij heeft immers gewoon onze club laten verliezen bij zijn winnende voorspelling. Een licht gejoel stijgt dan ook op in de bus op de terugreis als hij de hoofdprijs in ontvangst neemt.
Maar voor we bij dat moment aankomen, wordt er ook nog een potje voetbal gespeeld in Volendam. Opvallend veel blauw bij een georganiseerde reis met ongeveer 40 supporters waarvan (door kaartverkoop) bekend is, wie wie is. Rechts van het uitvak is er schijnbaar een nieuw groepje (het vissershoedjesgroepje), die trachten een beetje jofel te doen naar het uitvak, maar krijgen weinig respons en verschuiven dan ook naarmate de wedstrijd vordert naar een andere plek in het stadion. Wellicht daarnaartoe, waar later enkele Volendam supporters onder elkaar lopen te stressen.
De groep, in het uitvak, krijgt een tamelijk zoutloze wedstrijd voorgeschoteld (tenminste van VVV zijde bezien). Volendam vliegt uit de startblokken en grijpt VVV bij de strot. De geel/zwarten ontsnappen enkele malen in de beginfase maar moeten toch redelijk snel een tegentreffer incasseren, natuurlijk van Robert Mühren. Het positieve is dat de mannen op het veld ervoor knokken. En het doelpunt van Tristan Dekker is er eigenlijk een goed voorbeeld van. Een mooie afstandspegel, die vooral ingeleid wordt door vechtlust en doorzettingsvermogen van Dekker zelf. De rust wordt behaald met 1-1. En dat is gezien het spelbeeld veel meer dan men mag verwachten. Na rust gaat het echter alweer snel mis. Goed en wel uit de catacomben, staat VVV alweer met 2-1 achter. Volendam verzuimt om in de tweede helft verder uit te lopen, en de wedstrijd zo in het slot te gooien. Maar eerlijk is eerlijk, ondanks dat VVV maar één doelpunt achterstaat, is er eigenlijk geen enkel moment het gevoel dat VVV dit nog gelijk kan trekken. Het manco van de laatste weken blijkt symptomatisch. VVV heeft grote moeite om zich echte kansen te creëren. De Wedstrijd sleept zich naar het einde zonder noemenswaardige hoogtepunten voor het doel van Volendam. Zelfs een pompen of verzuipen eindfase zit er niet in. Een wedstrijd zonder veel spannende momenten vanuit VVV-zijde. De inzet was er, net zoals het kleine groepje Venlose supporters toch regelmatig goed hoorbaar was in vanuit het uitvak. Maar uiteindelijk moeten we ook gewoon concluderen dat Volendam dik verdient wint. We mogen weer richting de bus. We lopen tussen wat Volendam supporters door, er staat zelfs een klein groepje, op kleine afstand van de ingang van de bus. Niet dat daar ook maar enige dreigende houding vanuit gaat, maar schijnbaar kan en mag het……..#zinloze combi.
Op de terugweg gaat het vooral over de (fysieke?) relatie van een van de busgangers met Annie Schilder. En wordt er door een andere buspassagier ontdekt dat ik deze verslagen schrijf. Vervolgens komen er nog honderden tips wat er nog toegevoegd kan worden aan het verhaal van deze wedstrijd, maar zo werkt het natuurlijk niet. Uiteindelijk houdt ie zich weer bezig met andere zaken op zijn laptop (ik zie het beeldscherm niet, maar verdenk ‘m van porno), en verzorgt hij verder de muziek in de bus. Rond 00:15 staan we weer op de parkeerplaats. Het is voorbij, de wedstrijd (die geen wedstrijd was), met de rare voorgeschiedenis, en de onbegrijpelijke combi-regeling. Laten we het vooralsnog maar gewoon afsluiten, maar wel met een kritisch oog naar voren kijken. Want een ding is zeker in onze beleving, en het gemis van vele mede-supporters die normaal wel mee waren gegaan: #NieWieder #NooitMeer.