VVV - Ajax

Het zat er aan te komen, maar hoop deed leven. Na de nederlaag van vanmiddag is het dan een feit, we zijn gedegradeerd. Het wedstrijdverslag laten we maar even achterwege. Uitslag 3-1 doelpunt Giakoumakis. Verdriet en frustratie over dit seizoen, en uitslagen op andere velden, worden gedeeld via social media. Op deze manier is de eerste digitale degradatie dan ook een feit. Uiteindelijk is de eerste tik verwerkt, vermoeidheid slaat toe, schijnbaar toch een gevolg van de opgebouwde spanning de laatste weken (?). Maar wat voor een seizoen hebben we achter de rug. één thuiswedstrijd waarin een klein deel van de supporters aanwezig mocht zijn. De rest van het seizoen moesten we vanuit de woonkamer de verrichtingen van onze club volgen. Het delen van lief en leed op de tribune, werd vervangen door het stilletjes, en vaak alleen, thuis genieten of lijden. Een seizoen met ups en downs, waarin positieve en negatieve records behaald werden, waar een mooie reeks wedstrijden gevolgd werd door een enorme serie nederlagen. In een seizoen waarin gedegradeerd wordt, wordt ook de halve finale van de beker bereikt. De topscoorder van de eredivsie speelt in onze ploeg, net als de speler met de meeste rode kaarten in een seizoen. De grootste nederlaag ooit vs de speler die de meeste eredivisiegoals voor VVV in een seizoen scoort. Wat een rollercoaster was dat op de tribunes geweest voor onze supporters. Maar nee, we moesten het allemaal van thuis uit beleven. Maar dat wil niet zeggen dat onze supporters niet zichtbaar waren. In tegendeel, met diverse acties gedurende het seizoen heeft de Venlose achterban zich van hun beste kant laten zien. Meerdere acties rondom diverse wedstrijden & training bij De Koel, enkele mooie doeken, supportersgroepen die naar Rotterdam rijden om daar nog de spelers aan te moedigen, anderen die weer naar Almelo reden om daar een doek in het uitvak te hangen. Daar kijken we met trots op terug, en maakt het ook weer makkelijker mogelijk om vooruit te kijken. Hoe mooi om elkaar straks weer allemaal in Stadion De Koel, of in een uitvak te mogen zien, en of dat nou in de ere- of eerste-divisie is. ’t Is wat ’t is, dus op naar volgend seizen. Want uiteindelijk zijn we “gewoon” VVV, en dus weten we dat onze club soms op het hoogste nivo, en soms een trapje lager speelt. En daar zijn we trots op. Iedereen kan supporter zijn van een club die bijna wekelijks wint. Nee wij zijn supporter van een club die vaker verliest dan wint, wij zijn supporter van onze ‘local club’. Dat toont karakter, en dat zorgt ervoor dat wij met trots over onze eigen ‘kroetclub’ kunnen praten op verjaardagen en op ons werk. En dat karakter zorgt er ook weer voor dat wij ook weer een keer terug zullen keren op het hoogste nivo. Maar eerst weer stapje terug. Wij wensen ‘onze’ supporters, maar ook alle medewerkers van VVV-Venlo en iedereen die VVV verder een warm hart toedraagt, veel sterkte met het verwerken van deze degradatie en zeggen;

Tot volgend seizoen, Altied Veur VVV, Altied Achter VVV.