VVV - Jong Utrecht
Oftwel hoe een sfeervak een wedstrijd kan winnen.
Met 3 overwinningen in 4 wedstrijden is het optimisme bij de achterban inmiddels flink gestegen. Jong Utrecht komt langs, en de verwachtingen, die ik om me heen hoor, gaan toch vooral uit van een eenvoudige overwinning. Optimisme of realiteit? In elk geval niet gebaseerd op historie, en zeker niet die van vorig seizoen. Daarin werden op één na, alle wedstrijden tegen jong-teams verloren. De enige winst was tegen hetzelfde Jong Utrecht op de laatste speeldag in een wedstrijd om des keizers baard, en die overwinning werd ook niet zomaar over de streep getrokken.
Het optimisme is dan ook vooral gebaseerd op de prestaties in de eerste vier wedstrijden, waarin we de wedstrijd tegen PEC vanaf het moment dat er met 10 spelers gespeeld werd, maar even wegstrepen. De binding tussen publiek en spelers is de laatste weken prima, en voordat de wedstrijd begint zie ik daar weer een mooi voorbeeldje van. (zoals al eerder benoemd zijn het immers de kleine dingen die ertoe doen). Als de reservespelers het veld betreden staat er op de lange zijde een jeugdige supporter aan te moedigen. De VVV spelers lopen er even langs en geven allemaal een vuistje.
Beide elftallen betreden vervolgens het veld, en de sfeer zit er vanaf de aftrap goed in. Op het veld is het in de eerste 45 minuten duidelijk minder dan de laatste weken. VVV heeft het moeilijk met de tegenstander en is vooral zelf voetballend minder dan de voorgaande wedstrijden. Desondanks wordt er halverwege de eerste helft gescoord door de Venlonaren. Nieuweling Huisman (ja, familie van…), met een prima steekballetje op Braken, die randje buitenspel prima binnenschiet. Voor rust nog een penaltymoment voor Utrecht, echter Simon Janssen ontsnapt aan de de derde penalty tegen in drie wedstrijden. De tweede helft heeft VVV nog meer problemen met het spel van de tegenstander, en een tegendoelpunt dat al een tijdje in de lucht hangt valt dan ook, 1-1. Dat is het moment waarop de O-tribune opstaat. De prima sfeer wordt nog een tandje bijgeschakeld, en op de momenten waar VVV in de buurt van de fanatieke aanhang komt, gaat men over tot standje ‘orkaan’. Wat een fantastische sfeer, die de spelers van VVV duidelijk opjaagt om op zoek te gaan naar de winnende treffer. Dat geldt trouwens ook voor Trainer Rick Kruys, die met zijn wissels aantoont geen genoegen te nemen met een gelijkspel.
Een prachtig reflex van de doelman van Utrecht voorkomt een doelpunt van Ketting, een schot van Roemer wordt geblokt. Na deze actie volgt een blessurebehandeling van een Utrecht-speler. Het spel ligt stil, maar de supporters op O zeker niet. Vol verbazing / ontzag zie je enkele spelers van Utrecht kijken naar wat zich afspeelt op de tribunes. De speler met rugnummer 14 gaat zelfs mee in de ritmische geluiden die op het veld neerdalen. Prachtig om te zien. Er volgen nog een paar corners en daarbij worden soms ook nog armgebaren naar het publiek gemaakt van ‘kom op’…. HALLO, we staan al op maximaal vermogen, haha. De tijd tikt weg. Maar een sfeertribune die aan de ‘Duitse zijde’ ligt, verdiend ook een Duitse overwinning. En zo geschiedt….. VVV maakt in de absolute eindfase van de wedstrijd de winnende treffer, het handelsmerk van zoveel Duitse ploegen. Het is Brian Koglin (nationaliteit, hoe kan het anders, Duits) die de overwinning, die het thuispubliek vandaag verdient, binnenkopt. De absolute steun die het publiek vandaag gegeven heeft en daarmee ook de spelers opgezweept heeft, wordt beloond met drie punten.
In dat opzicht komt een bekende reclame uitspraak bij me naar boven, die vaak gebruikt wordt bij aanvang van een tv-uitzending. ‘Deze overwinning is mede mogelijk gemaakt door” de O-tribune. Het feestje van het doelpunt gaat weer over in het eindsignaal en even later volgen de HUMBA en het HEY HEY HEY. En ieder voor zich…. Het was nog lang onrustig in Venlo.
Op naar de volgende, dat is titelkandidaat nummer 1: Heracles Almelo. Het alombekende ‘broodje Balmelo’ ligt in het verschiet voor diegenen die deze uitwedstrijd bezoeken.
