VVV - MVV

Wat hebben we gisteren allemaal meegemaakt? Bij het wakker worden is er in elk geval een heerlijk gevoel, en de onaflatende geur van bier. Ik strijk even door mijn gezicht, de hand ruikt naar bier, ik strijk door mijn haren, die plakken zonder gebruik van gel aan elkaar (weer dat bier). En nog steeds die smile op mijn gezicht. Een ding weet ik wel nog zeker, ik heb gisteren niet op de grond gelegen. Mijn broek ziet er echter uit alsof ik van een Rowen Heze concert afkom dat in een weiland gehouden is. Dat moet toch wel een geweldig feest geweest zijn gisteren. Naarmate het slaperige gevoel verdwijnt, komt de wedstrijd van gisteren meer naar boven.

Limburgse derby? Ja ik durf het zo te noemen. Waarom? Het leeft bij beide clubs en supportersgroepen, waardoor deze wedstrijd een speciaal tintje krijgt. In de nacht voor de wedstrijd wordt er een mvv-tag geplaats bij De Koel, die sneller verdwenen is dan de reis van Maastricht naar Venlo. Wat geprik over en weer en er is toch iets ‘meer’ dan bij een normale voetbalwedstrijd. (te)Veel politie, beveiliging en stewards, en een gesloten supporterscafe zijn helaas de negatieve herinneringen aan deze dag. Maar laten we het daar maar bij laten, er zijn namelijk veel leukere dingen te vertellen over gisteren.

De sfeer zit er al vroegtijdig in. Foto’s van PMDS verschijnen al vanaf 09:00 uur ’s morgens (dit is geen typ-fout). We moeten nog lang. Wij gaan iets later naar een plekje waar we wel samen mogen komen. In dit geval Klup77. Het loopt langzaam vol en de spanning naar de wedstrijd toe wordt een beetje afgeleid door de F1-kwalificatie. Nee helaas, Hamilton parkeert hem niet tegen de muur. Op naar het stadion dan maar. De O tribune zit een uur voor de wedstrijd al goed vol, en men voelt dat beetje extra dat rond dit soort wedstrijden hangt. De sfeer zit er al goed in, en wordt nog even opgezweept als de basisspelers vlak voor O een deel van hun warming-up afwerken. Dit gaat nog wat worden. Op de overzijde blijft het uitvak verdacht leeg, daar lijkt wat in de maak. En ja, ineens stroomt het uitvak vol. Iedereen heeft hetzelfde shirt aan. Rood met daarop de tekst ‘sjengen’. Iedereen is er klaar voor.

De wedstrijd blijkt achteraf een grote rollercoaster. Er gebeurt vanalles, en ik kan me niet voorstellen, dat men zonder de wedstrijdbeelden terug te krijgen, men een gedetailleerd wedstrijdverslag kan maken. Gelukkig is onze insteek niet om elke kans en aanval in detail te beschrijven. De wedstrijd begint in elk geval met de spelers opkomst, en voor deze wedstrijd is er een geweldig mooi spandoek ter ere van Danny Post. In de stijl van superhero Captain America, wordt hij afgebeeld met een geel/zwart schild. Achtergrond is in blauw en rood, de kleuren van Venlo. Captain Venlo – season 9 is de begeleidende tekst. Helaas is er aan de linkerzijde (van onze kant uit gezien), iemand die niet oplet. Het doek gaat daar te laat omhoog en de klem die het doek vasthoud schiet omlaag. Onmiddellijk schiet een van de mannen die het doek gemaakt hebben naar voren, springt op de reling, en houdt het doek zo goed als hij kan omhoog. Voor mij is dat ook een superheld. Links en rechts rookt het een beetje. De toon is gezet temeer daar aan de overkant ook het een en ander gebeurd. De kleuren van Maastricht worden in elk geval compleet gemaakt op het moment dat de rode shirts die iedereen draagt vergezeld worden van een grote groep shirt-lozen die al jaren geen zonlicht meer gezien hebben….. ow ja rood/wit.

Zoals gezegd, een grote rollercoaster. VVV, opgezweept door het publiek, knalt er vanaf het begin vol op. De eerste kansen rijgen zich aan elkaar en het wachten is op de 1-0. Die komt er maar niet. Ook niet op de 3 of 4 momenten waarbij het Venlose publiek graag een strafschop zou willen zien. Irritatie is er in elk geval alom over de scheids die bij elke vallende MVV-er zijn fluit wel weet te vinden. De sfeer is fantastisch, beide supportersgroepen zetten hun beste beentje voor. Hoe geweldig moet dit zijn op het veld, of op een plek in het stadion die beide zijdes kan horen. Op het veld worden de ‘hoogtepunten’ voor een samenvatting in elk geval aan elkaar geregen. De stand is nog steeds 0-0, als daar ineens uit het niets een MVV op Zima afgaat. De bal wordt onbesuisd overgeschoten. Vlak voor het sluiten van de eerste helft krijgt VVV dat waar het recht op heeft. Tristan Dekker maakt de 1-0. Lekker zo voor rust om daar mee de pauze in te gaan. MVV denkt daar anders over, en gaat nog even vol voor de gelijkmaker. 2 enorme kansen volgen nog. Zima redt éénmaal, het tweede schot is te slap om voor gevaar te zorgen.

Rust en bijkomen van wat we gezien hebben.

De tweede helft start beduidend anders dan de eerste. Nu is het MVV dat naarstig op zoek gaat naar een doelpunt, en na een reeks van ongelooflijke missers aan MVV zijde (paal, lat voor leeg doel, van 4 meter afstand het doel missen), is de stand nog gewoon 1-0. Daar na is het weer VVV dat steeds meer ruimte krijgt en deze ook om weet te zetten in (enorme) kansen. Hoe is het mogelijk dat deze wedstrijd nog op 1-0 staat. Een tussenstand van 9-6 had ook zomaar gekund. Aan de overzijde gaan ze ‘mental’, op O wordt het geluid harder en harder. Vlak voor het eind van de wedstrijd is het Johansson die de beslissende 2-0 maakt. De Boer weet in elk geval hoe je in dit soort wedstrijden moet juichen…. Voor het uitvak. 2-0. Nog 8 minuten blessuretijd, maar het boeit niet meer (al had VVV hier ook weer kansen om de score op te voeren).

Het eindsignaal klinkt en het feest is compleet. Wat een heerlijke wedstrijd. Dit is waar mensen voor naar het voetbalstadion komen. Wil je ooit een keer meer dan die vaste 4 á 5000 mensen binnen krijgen, is dit de beste reclame. Wij snappen dat het voor club en ook voor supporters mooi is om in de eredivisie te spelen, maar dan een volgende keer als we daar weer spelen, gewoon de dood of de gladiolen ipv dat tegenhoud voetbal. Niet dat ik er moeite mee heb, ik heb de laatste jaren genoten van hoe VVV zich gehandhaafd heeft. Maar wil je ooit meer dan die vaste kern supporters die dat niet uitmaakt zul je aantrekkelijker moeten spelen. This is it, dan maar in de Juup (ja dat KKD is het voor mij nog niet voorlopig). WAT EEN FANTASTISCHE WEDSTRIJD. 90 minuten beleving op en naast het veld. Kans na kans en een heerlijke overwinning.

We gaan nog even terug naar stad en genieten daar nog even na, net zoals zoveel andere supporters. Dit weekend kan niet meer kapot. Nu effe douchen, want de laatste fysieke herinnering aan dit duel moet nu weggespoeld worden.

We sluiten af met de woorden van Ursul de Geer ‘TIS HIER FANTASTISCH, en dat was het gisteravond zeker weten.

Op naar de volgende; Excelsior uit.