VVV - RKC
De laatste strohalm. Een term die in de aanloop naar VVV-RKC veelal hoorbaar was. Een overwinning op de Waalwijkers, kon de Venlonaren zomaar weer in een positie zetten waarbij handhaving (al was het maar via de play-offs), mogelijk was. Hoe zwaar en hoe moeilijk de afgelopen weken ook waren. Het kleine beetje hoop maakte veel los in Venlo en omstreken.
Enkele jaren geleden zijn we vooral gaan schrijven onder de naam #AwaysDaysVenlo om een tegenklank te zetten tegen al de negativiteit die rondom onze club hing. En toen stadionbezoek nog mogelijk was, lukte dat zelfs met allerlei randzaken die gepaard gaan met een bezoek aan een stadion, zonder de focus op de prestaties op het veld te leggen. Zo wisten we de afgelopen jaren toch vaak een leuke twist aan wedstrijdverslagen te geven. Dat was het afgelopen jaar best moeilijk, en zeker de afgelopen 12 wedstrijden. Echter zelfs in deze tijden kan dat zomaar omslaan.
In de aanloop naar deze wedstrijd was er al genoeg om van te genieten. Een filmpjes-actie, die opgezet was om spelers aan te moedigen, maar ook een enorme actie die op poten gezet werd vanuit supporters om nog een keer groot uit te pakken. Wat te denken van het doek dat tijdens de wedstrijd op O aanwezig was. Supporters die daaraan gewerkt hebben, staan in de aanloop van deze wedstrijd even doordeweeks op 2 avonden 11 uur aan zo’n doek te werken. Tot de laatste mogelijkheid werd er doorgewerkt, en vervolgens staat men om middernacht nog even met dat doek op een parkeerplaats te wapperen om de verf wat sneller te laten drogen…… geweldig. Gedurende de week wordt er opgeroepen om gezamenlijk nog naar De Koel te komen, om nogmaals de steun aan de ploeg te betuigen, en de passie die bij de supporters leeft over te brengen naar de spelersgroep.
Zodra de actie af is, verschuift de aandacht naar het voetbalveld. Tijdens de warming up hangen er op Oost en Zuid al grote doeken, en de eerder genoemde filmpjes passeren één voor één de revue. Meer kunnen de supporters niet doen, wat een geweldige aanloop naar deze oh zo belangrijke wedstrijd, het is nu aan de spelers om deze blijk van passie voor de club een vervolg te geven.
De wedstrijd begint, en VVV vliegt uit de startblokken, in de rug gesteund door het doek YBF/LV op Oost dat de hele wedstrijd aanwezig zal blijven. Vooral bij Venlonaar Vito van Crooij (die eindelijk weer eens op de plek stond waar ie in zijn beginperiode bij VVV furore maakte), lijken de supportersbijdragen gewerkt te hebben. Een prima loopactie wordt door Pachonik op waarde geschat met een dieptepass op maat. Vito legt voor en Giakoumakis scoort snel de 1-0 voor. De huishoudens met VVV supporters ontploffen. Daarna gaat het ook weer snel mis. VVV laat zich vaak in de problemen brengen door de fel jagende Waalwijkers. Een dieptepass door het hart van de defensie is na balverlies in de voorste linie voldoende om de 1-1 in te leiden. Even later wordt er getracht (ondanks de druk van de voorwaartsen van RKC) in de achterste linie kort te combineren, gevolg is de 1-2. Gelukkig hebben we nog tijd genoeg om de wedstrijd te keren, echter het spelbeeld is op dit moment in het voordeel van RKC. Maar vlak voor rust is daar ineens de 2-2. Pachonik speelt Vito in de diepte aan, die legt de bal wederom op dezelfde manier voor het doel, en als het niet John maar Giakoumakis was geweest die de bal in het doel had geschoten, zou het zomaar een herhaling op ESPN van het eerste doelpunt geweest kunnen zijn. John dus 2-2, en met een beter gevoel de rust in. De eerste invaller voor de tweede helft komt vanuit supporterszijde. Het doek op Oost krijgt een ruggesteuntje van een doek op zuid. VVV doet het de tweede helft stukken beter. We hebben nog een keer mazzel als RKC een enorme kans op de 2-3 laat liggen (paal), maar de grootste kansen zijn voor de Venlonaren. Diverse grote kansen worden al gemist om de voorsprong in handen te nemen, en het is Jos Luhukay die ingrijpt. Lukas Schmidz wordt gebracht voor Guwara. De sinds de verloren wedstrijd tegen Ajax uit de gratie geraakte linksback, brengt direkt nieuw elan in het elftal. Als Manfred Kaltz in zijn hoogtijdagen, vliegen de ‘bananen-flanken’ van Schmidz ons om de oren. De eerste twee leveren al flinke dreiging op in het strafschopgebied van RKC, de derde is raak. Na twee assists, is het Vito die met een geweldige kopbal de voorsprong voor VVV op het scorebord zet. Even vasthouden dit, en wellicht, als de ruimtes groter worden, toeslaan met een counter. Die tactiek gaat er echter niet komen. Een vrije trap op de rand van het strafschopgebied komt tegen de arm van Giakoumakis…. Penalty, en 3-3. VVV probeert het tij nog te keren door Arias erbij te zetten in de spits maar dit mocht niet meer baten. Een reeks van 12 nederlagen is een eind toegebracht. Er is gestreden op het veld De kansen om het af te maken de tweede helft waren er. Helaas mocht het niet baten, en is met een gelijkspel vooral RKC gebaat. Wat een domper. Maar hadden we dat niet van tevoren kunnen verwachten? De tekenen waren daar, want alle hoogtepunten worden vaak gevolgd door een grote domper? In dit geval voelt het gelijkspel tegen RKC namelijk aan als een zware kater na een avondje feesten, een coyote ugly na een one night stand. Toch blik ik met een gevoel van trots terug op deze week. Inzet en passie van de supporters in aanleiding naar deze pot waren gewoon fantastisch. De wedstrijd was dat bijna. Hoe de stand na dit weekend is…… geen idee. Nu ff geen zin meer in om daar naar te kijken. Er komen nog twee wedstrijden. Afhankelijk van uitslagen elders is de vraag of we het tij nog kunnen keren. Een overwinning had dat vlammetje met zekerheid in leven kunnen houden. Na het weekend weten we meer…………. Wordt vervolgd (?)
#HomeDaysVenlo
